SENİN ŞİİRİN

Veryansınlar toplamıydı umut demetim
Avuçlarımda tuttuğum nazenin çiçeğim.
Kuşlar dallarda şen şakrak ötüyordu.
Yeryüzünde taze çimler doğuyordu.

Saçlarım sallanıyordu esen rüzgarda
Gülüşlerim güzeldi bebeklerinki gibi.
Gökyüzü maviydi, günler mavi ve
Kelebekler uçuşuyordu ölümden habersiz

Heybemde umudum bakiydi ama
Her şey eksikti, biraz fazla hem de yıllarca.
Sen, bir bahar mevsiminin ilk gününün
İlk saatinde okşadın o yetim çocuğun başını.

Gözlerim seni ilk görüşteki umudun tutsağıydı.
Şimdilerde uzanıp yol almalı tüm bulutlarla.
Geceyi güne çeviren vakit, sana selam verir,
Yüreğimden kopup gelen ağıt sesleriyle.

Fikrimi ezberlettim ilmek ilmek nakşettiğim motiflere
Yüreğimden sessizlik yankılanıyor gecenin ışık vurmaz duvarlarına
Güneşe meftundum ben, senle soluyorum dalında bir gülün solduğu gibi.
Dört yanımı sarmış sessizlik beni alıp uzak diyarlara, çıkmaz sokaklara sürüklüyor
Sevdaya hüküm yemiş, suskun çığlıklara gebe bu gece yine yüreğim.

Şükran DEMİRHAN

Mail: demirhansukran12@sukran