Bir Kütüphane Aşkı

Emrah ve Ezgi, aynı üniversitenin farklı bölümlerinde okuyan iki gençti. Emrah, mühendislik okurken Ezgi, işletme bölümündeydi. Her ikisi de derslerinden zaman buldukça kütüphaneye gitmeyi alışkanlık haline getirmişlerdi. Kütüphane, sakin atmosferi ve kitapların arasında kaybolmuş hissiyle ikisine de huzur veriyordu.

Bir gün kütüphanede, Emrah kalkıp bir kitap almak için gitmişti. Dönüşünde, Ezgi’yi oturduğu masada tekrar görüp bir an göz göze geldiler. Emrah, yüzünde bir gülümseme belirdi. Ezgi, ona daha önce hiç dikkat etmediği kadar dikkatle bakmıştı. O an, aralarındaki enerjinin farklı bir şey olduğunu hissettiler.

Kütüphanede vakit geçirdikleri günler arttıkça, birbirleriyle daha çok sohbet etmeye başladılar. Emrah, Ezgi’nin işletmeyi nasıl sevgiyle incelediğini hayranlıkla dinlerken, Ezgi de Emrah’ın mühendislik konusundaki tutkusunu ilgiyle takip ediyordu. Zamanla, kütüphane seansları, birer buluşma haline dönüşmüştü. Kitaplar ve notlar arasında geçen bu sohbetler, onları daha da yakınlaştırıyordu.

Bir akşam, kütüphanenin kapandığı anda dışarıda yağmur yağmaya başladı. Emrah, Ezgi’ye “Beraber bekleyelim mi?” dedi. Ezgi, bu teklifi sevinçle kabul etti. İkisi de ıslanmak istemiyorlardı ama yağmurun altında bir yerde beklemek de oldukça hoş bir fikir gibi görünüyordu. Bir kafede kahve içmeye karar verdiler. Birbirlerine en sevdikleri kitapları, hayalleri ve gelecekteki dilekleri hakkında konuşarak sulanan yağmurun sesi eşliğinde samimiyetlerini artırdılar.

Kafeden çıkarken, yağmur dinmiş, gökyüzünde bir gökkuşağı belirmişti. Emrah, “Biliyor musun, bu anı hep hatırlayacağım,” dedi. Ezgi, gülümseyerek “Ben de. Belki de burada buluşmaya devam etmeli ve daha çok anı biriktirmeliyiz,” diye yanıtladı. O an, ikisi de hissettikleri duygunun yalnızca bir arkadaşlıktan daha fazlası olduğunu biliyordu.

Günler geçtikçe aralarındaki bağ güçlendi. Kütüphanedeki buluşmalar, yemek yedikçe ve eğlenceli anlar paylaştıkça onların duygularının daha da gelişmesine neden oldu. Emrah, Ezgi’ye karşı hissettiklerini sonunda dile getirmeye karar verdi. Bir akşam, kütüphaneden çıkarken, “Ezgi, sana bir şey sormak istiyorum. Benimle birlikte olmayı ister misin?” dedi. Ezgi biraz şaşırdı ama gözleri parlayarak, “Bunu çok isterim,” yanıtını verdi.

O günden sonra, Emrah ve Ezgi’nin ilişkisi bir adım öteye geçti. Farklı bölümlerde okumalarına rağmen, kütüphanedeki buluşmaları artık birbirlerinin kalplerindeki yerlerinin bir işareti olmuştu. Okul hayatları boyunca hep birlikte öğrenir, büyüyür ve aşkla dolu anılar biriktirmeye devam ettiler. Kütüphane, onların hikayesine tanıklık eden bir yer olarak kalacak ve yıllar sonra bile hatırlanacaktı.

Ayşe Erginbaş Payal