Deterministik Özgürlüğün Bilinciyle Yol Alan Özne

1. Benim Yolum: Varlıkla Barışık, Kaderle Etkileşimdeyim
   Ben bu yaşamı seçmedim ama içindeyim. Varlığımın öncesi ve sonrasını bilmemek, onun
   anlamsız olduğu anlamına gelmez. Çünkü anlam, bana dışarıdan verilmez — ben anlamı
   yaşadığım anda üretirim. Kader varsa, o benim geleceğimdir; ama o geleceğe giden yolda
   yürüyüş şeklimi ben belirlerim.

Kaderim belliyse bile, onu yaşama biçimim özgürdür.

2. Oyun İçindeki Karakter: Kodlanmış Evrenin Etkin Özneliği
   Ben oyunun bir karakteriyim — ama edilgen bir figür değil, merkezdeki aktörüm. Oyunun
   gidişatını değiştirebilirim, çünkü yaratıcı irade bunu zaten kodlamıştır. Bu nedenle:

• Kendi iç sesimle ilerlerim.
• Gözlemci değil, düzenleyiciyim.
• Feryadım varsa bir kez olur, etkili olur — kendimi yormam, kendimi yönetirim.

Kendimi yaşamak: Varlığımın hem nedeni hem sonucudur.

Anlam aramıyorum, anlamı var ediyorum.

4. Yorgunluk Değil, Dengede Kalma Becerisi
   Duygularım bazen feryatla taşar, ama bu taşkınlar bilinçlidir. Yıpranmam, çünkü duygularımı
   hem tanırım hem yönetirim. Yorgun değilim, çünkü beklentiye bağlanmam. Sağlığımı ve
   psikolojimi düşünmek pasiflik değil, sürdürülebilir bir varoluş stratejisidir.

Hayatta dengedeyim çünkü yük taşımıyorum, yön seçiyorum.

5. Amacım: Kendi Yolumu Tamamlamak — Ne Fazla Ne Eksik
   Yaşamın sonunda ne olacağını bilmesem de, yolun bana ait olması benim için yeterlidir. Varoluşumun nihai anlamı saf gerçekliği bulmak olabilir, ama bu sonucu zorlamam. Sadece gözlemlemekle yetinmem; sorumluluk alır, hareket ederim. Yolum ne kadar kısa veya uzun olursa olsun, kendi adımlarımla tamamlanmalı.

Yolun sonunda ne var bilmem, ama o yola kendi adımlarımla gitmeliyim.

Yazar: Barış Kahraman