Müreffeh

(Müreffeh: kelime anlamı olarak refah, bolluk içinde sıkıntı çekmeden yaşamak demektir.) 

İnsan ne vakit müreffehine ulaşır? Bol kazanç çeşitli rızıklar ve bir sürü dünya malı ile mi? Tabike de hayır tam tersi tek refahımız bizim gönül bolluğumuzdur. Yürek ne kadar vermeye açıksa kişi o kadar müreffeh içinde yaşar bu yerküre üzerinde. Mesela bir meyve ağacı her yıl insanları yedirip içiriyorum fakat onların bana hiç bir katkısı yok diye vermekten vazgeçiyor mu bize meyvelerini? Hele ki bu bir kıraç ağaç ise işte o zaman ki eyvah eyvah o daha da yakınmalı bu konuya hiç bir insan eli değmiyor kendisine. Belki de bazen sadece doğayı örnek edinmeliyiz kendimize. Işığımız bir aydan olmalı, sabrımız her sabah doğan güneşten, mevsimimiz şu on iki aya sığan dörtlüden. İşte o zaman bir

dörtlük oluruz belki; şiiri şiirine, güftesi güftesine, nazımı nazımına büsbütün şiir olur çıkarız. Zaten öyle değil midir ? İnsan oğluda bir minyatür evren değil midir? Duygularıyla dört mevsim ve ara olaylar, bedeniyle dünya üzeri bitkiler, ormanlar cisimler. Öyledir ya… Mesela zihnimiz bir gökyüzüdür sonu olmayan düşselin sonsuz ötesinde. Karanlığıyla maviliğiyle yani insan bedeni olarak girdabıyla düşüyle
sonsuz bir gökyüzüdür. Gözlerimiz derin bir kuyudur. İçinde boğuladabiliriz balık olup orayı dünyamız da bilebiliriz. Peki ya kalp kalp dünya üzerinde ki nedir? Aldığımız nefes oksijendir. Yakıcıda olabilir yanıcıda olabilir birleşimler sonucu ama o olmadanda yaşam mümkün değil?
İşte en müreffeh an için gerçekten evrenin sırrına derinden nail olmalıyız. Bolluk ve bereketiniz evvela kalben olsun. Kalbiniz her daim müreffeh içinde ritimlerini çalsın..

Yazar: Elif Can