Bazı sabahlar… Ayna bir yabancıya dönüyor. Orada duran gözleri, ruhum tanımakta zorlanıyor.
Bir telaş fırtınası, bir soluksuz koşuşturma içinde eriyor günler; oysa ben, kendime hiç uğramıyorum. Sanki hayatımın merkezinde kilitli bir oda var. İçeride, asıl ben bekliyor… Ama anahtar dışarıda, ulaşılmaz bir yerde kalmış gibi.
Ben, kendimi sürekli erteleyerek yaşıyorum. Bir beklentiye yetişmek, bir görevi tamamlamak, yakıcı bir duyguyu bastırmak… Tüm bunlar arasında, kendi iç sesimi kısmayı, ne yazık ki, bir marifet sayıyorum. Oysa derinlerde, hâlâ susturulmayı bekleyen bir çocuk var. Her gün fısıltıyla: “Beni de dinle,” diyor. Cevabım hep aynı, hep o uğursuz kelime: “Sonra.”
Bir fincan kahvenin dinginliğini bile kendime çok görüyorum bazen. Bir şarkının tam ortasında durup içime dalmayı… Bir akşamüstü, sessizliği kucaklayıp pencereden gökyüzünün sonsuzluğuna dalmayı…
Hep bir yerlere yetişme zorunluluğu… Hep bir şeyler eksik… Ve o eksik olanın özünde, ben yokum.
Kendime giden yolu unuttum. Belki de bu telaşlı dünya tarafından unutturuldum. Dış dünyanın gürültüsü o kadar sağır edici ki, kendi kalbimin usul sesini duyamıyorum artık.
Ama biliyorum ki, o yolu bir gün yeniden bulacağım.
Kendi kapıma dayanacağım. Toz tutmuş o eşiğe, tereddütsüz adım atacağım. Ve o an, içimdeki bekleyene şunu söyleyeceğim:
”İşte geldim.
Geç kaldım belki…
Ama artık buradayım. Kendime uğradım.”
Derya Yağmur
13 Yorum
Çok etkilendim ben hep kendime uğramayı unutuyor muşum meğer 😔 Derya hocam siz nasıl bir kalem siniz böyle bu nasıl bir yetenek kendi kusurumuz bu kadar güzel kaleme alınamazdı… Hayat bazı şeyleri ertelemek için var olmadı bunu çok güzel anlattınız bize 🧿👏
Eşsiz bir çalışma 👏👏👏👏
Kendime uğramayı hep unutuyor muşum siz yazmasanız farkında bile değiliz bu nasıl bir kalem nasıl bir yetenek valla helal olsun hocam size
Her gün aynı rutin içinde yaşayıp gidiyoruz geçim derdi binmiş sırtımıza hep daha fazlasını istiyoruz oysa en büyük miras ve zenginlik varlığımız olmalı biraz durup düşünüp bir nefes almalı benliğimizi keşfettiğimiz zaman hayatı gerçek anlamda yaşarız kaleminiz kılıcınız olsun Derya hanım her zaman 🙏
☕ Eşsiz bir çalışma ☕
Kendine uğramayı hep unutanlardan biri de benmişim . Akıp giden zaman bize bunu hep unutturuyor ne yazık ki… Derya hocam size söz veriyorum kendime uğramayı unutmuycam bu günden itibaren 🙏 bize öyle bir ders verdiniz ki bu yazıyla içimde ki o çocuk konuşmuyor artık bağırıyor 🙏
Kendimize uğramayı hiç unutmayalım 🙏
👏👏👏👏👏 diyecek söz bulamıyorum
Az önce yaşadım kahvemden tek yudum dahi alamadım kendimi erteledim 😔 ve o kahve çöp oldu… Tıpkı hayatım gibi. Bunu okumasam farkında bile değilim biz ne yapıyoruz neden kendimize uğramayı unutuyoruz hep…
Çok başarılı bir çalışma 🙏
Süper ötesi bir içerik olmuş yazan kaleme hürmetler 🙏👏🌹
Yaşarken çoktan ölüyoruz çalışması 👏👏👏 bu kadar mı olur valla bravo tebrikler
👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏