Bazı günler kalabalıklar içinde bile kendimizi yalnız hissederiz. Oysa bazen, gerçekten yalnız kalmak, insanın kendini en çok bulduğu andır. Sessizlik çoğu zaman korkutucu görünür; çünkü o sessizlikte karşımıza çıkan kişi, yani “biz”, her zaman yüzleşmeye hazır olduğumuz biri değildir. Ama aslında, kendinle baş başa kalmak bir kaçış değil, bir keşiftir.
Modern dünyada yalnızlık kötü bir şeymiş gibi sunuluyor. Sosyal medyada sürekli bir paylaşma, anlatma, gösterme hali var. Herkesin birbirinin hayatından haberdar olduğu bir çağda, kendine ait bir alan yaratmak neredeyse lüks haline geldi. Oysa insan, kalabalıkların ortasında bile iç sesini duyabiliyorsa, gerçek anlamda güçlüdür. Çünkü dış dünyanın sesi her zaman daha yüksek çıkar; fakat insanın kendi sesi, en derin anlamı taşır.
Kendinle vakit geçirmek, basit bir mola değildir. Bazen yürüyüşe çıkmak, kahveni sessizce içmek ya da bir deftere düşüncelerini yazmak bile ruhunla iletişime geçmektir. Bu anlarda hayatın ne kadar hızlı aktığını fark eder, biraz yavaşlamayı öğrenirsin. Dışarıda olup biten her şeyin ötesinde, asıl önemli olanın iç dünyandaki denge olduğunu anlarsın.
Kendini dinleyebilmek, farkındalıkla yaşamanın ilk adımıdır. Ne istediğini, neye ihtiyacın olduğunu anlamanın yolu, başkalarının sesinden değil, kendi içinden geçer. Belki uzun süredir ertelediğin kararları o sessizlikte netleştirebilir, belki de sadece hiçbir şey yapmadan “olmayı” öğrenirsin. Çünkü bazen hiçbir şey yapmamak, en şifalı eylemdir.
Kendinle baş başa kalmak, yalnızlığa teslim olmak değildir. Aksine, kendine dönmenin cesaretidir. İnsan, başkalarına gösterdiği sabrı ve sevgiyi kendine gösterdiğinde olgunlaşır. O anlarda, dışarıdan onay beklemeden kendi varlığını kabul edersin. Ve işte o zaman, başkalarıyla ilişkilerin de daha anlamlı hale gelir; çünkü eksik yanını kapatmak için değil, paylaşmak için seversin.
Belki de en büyük huzur, kimseye bir şey anlatma zorunluluğu hissetmeden, sessizce kendi varlığını hissettiğin o anda gizlidir. Dünya seni sürekli dışarı çağırsa da, bazen en doğru yön, içeriye dönmektir.
