Tarih çoğu zaman savaşlar, fetihler ve büyük politik kararlarla hatırlanır. Ancak bazen küçük gibi görünen olaylar da dönemin ruhunu ve yöneticilerin zihniyetini anlamamız için çok şey anlatır. Bunlardan biri de II. Abdülhamid döneminde yaşanan ilginç bir vaka: Karakedi Olayı.
- yüzyılın sonlarında Osmanlı İmparatorluğu, hem içeride hem dışarıda zorlu bir süreçten geçiyordu. II. Abdülhamid, iktidarını sürdürmek için sıkı bir denetim mekanizması kurmuş, özellikle de Yıldız Sarayı’nı güvenlik önlemleriyle adeta bir kale haline getirmişti. Her giriş çıkış kontrol altında tutuluyor, padişaha ulaşmak neredeyse imkânsız hale geliyordu. Fakat bütün bu titizlik, bir gün hiç beklenmedik bir “misafir” tarafından bozuldu: bir kara kedi.
Rivayete göre bu kedi, Yıldız Sarayı’nın güvenlik zincirini aşarak bir şekilde içeri girmeyi başardı. Sarayın koridorlarında görünmesi, özellikle de doğrudan padişahın bulunduğu mekânlara kadar ulaşması büyük bir şaşkınlık yarattı. Çünkü saray görevlileri için bu durum yalnızca bir güvenlik açığı değildi; aynı zamanda uğursuzluk ve gizli mesajlarla dolu bir işaretti.
O dönemde kara kediler, halk arasında sık sık “uğursuzluk” ve “sihir” ile ilişkilendirilirdi. Saraya böylesi bir hayvanın girmesi, kimi görevliler tarafından “bir suikastın habercisi” ya da “içerideki hainlerin işareti” olarak yorumlandı. II. Abdülhamid’in paranoyak sayılabilecek derecede güvenlik kaygısı taşıdığı bilinir. Dolayısıyla bu olay, padişahın endişelerini daha da artırdı.
Karakedi kısa sürede yakalandı, fakat mesele burada bitmedi. Sarayın hafiyeleri, kedinin nasıl olup da içeri girdiğini araştırmaya başladılar. Bazı söylentiler, kedinin özellikle “sızdırıldığı” ve bunun bir çeşit psikolojik mesaj olduğu yönündeydi. Net bir kanıt bulunamasa da bu olaydan sonra saraydaki güvenlik önlemleri daha da sıkılaştırıldı.
Bugün “Karakedi Olayı” bize, Osmanlı’da yalnızca büyük savaşların değil, küçük gibi görünen hadiselerin de devleti nasıl etkileyebildiğini gösteriyor. Bir kedinin saraya girmesi bile güvenlik tartışmalarını alevlendirmiş, padişahın zaten gergin olan ruh halini daha da şekillendirmişti.
Sonuçta, tarihin akışını değiştirmemiş olsa da bu olay, II. Abdülhamid döneminin atmosferini anlamak için oldukça değerli bir ayrıntı. Belki de tarihin cazibesi tam olarak burada saklı: en küçük detaylarda bile dönemin büyük resmini görebilmekte.
