Hızla akıp giden bir çağın içinde savruluyoruz. Zaman artık eskisi gibi yürümüyor; sanki bir rüzgârın önündeki sonbahar yaprakları gibi sürükleniyoruz. Teknolojinin hızına yetişmeye çalışan biz insanlar, kendi hayat konumumuzu, hatta var olduğumuz yerleri kaybediyoruz. Bir yerden bir yere koşarken kendimize ulaşamaz haldeyiz sanki…Teknoloji çağı demişler adına her şey hızla tüketiliyor.
Aşklar bir bakışta başlayıp bir sessizlikte bitiyor. Değer dediğimiz kavram, insanın içinde değil zamanın hızın içinde eriyip gidiyor.Hızla akıp giden bir çağın içindeyiz ve zaman, artık eskisi gibi ağır ağır ilerlemiyor; saatler sanki peş peşe düşen anlar gibi geçip gidiyor.
Teknolojinin baş döndürücü hızına yetişmeye çalışan biz insanlar, kendi hayatımızın konumunu bile kaybediyoruz. Bir yerden bir yere yetişme telaşındayken, aslında kendimize yetişemiyoruz.Sevgiler, değerler ,dostluklar ve bağlılık… Hepsi zamana karşı yarışır hale geldi sanki hepsi birbirine söz vermiş gibi.
Eskiden özenle büyütülen sevgiler şimdi birkaç kelimede başlayıp birkaç kelimede bitiyor. Hayatın hızı, duygularımızın derinliğini unutturdu bizlere.
Akraba bağları bile bu hızlı akışta belki bitti belkide gevşedi; bir zamanlar aynı sofrayı paylaşan eller artık birbirine dokunmuyor bile. Hız, bizi birbirimizden uzaklaştırırken, sevginin, değerin ,değerlerin ve hayatın konumunu belirsizleştiriyor. Belki de kaybettiğimiz konumumuzu bulmanın tek yolu ‘SEVGİ’ zamanın bile yenemediği bir duraktır. Birine ya da bir şeye içtenlikle bağlandığımızda, o anda zaman yavaşlar; kalbimiz, hızla akan dünyanın içinde kendi ritmini bulur.
Hayata sevgiyle tutunmak, hızın içinde bile anlam yaratır…Zamanın hızına ayak uydurmak yerine, onu durdurmayı seçmek gerekir. Her şeyin akıp gittiği bir dünyada, bir an durup nefes almak, kendini ve çevreni fark etmektir. Çünkü hayat, aslında hızla değil, farkındalıkla yaşandığında güzelleşir.
Gerçek bağlılık, zamanı yenmekte değil, onunla barışmakta saklıdır.Oysa bazen yavaşlamak gerekir; çünkü hayatın anlamı, yetişemediğimiz hızda değil, durup hissettiğimiz anda saklıdır.
Yazar: Nergül Yılmaz
